10 συμβουλές για καλύτερη επιβίωση στο αστικό.

Ως μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης πλέον, αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ καθημερινά από τρία έως έξι λεωφορεία για να μετακινηθώ έστω και για έναν καφέ. Και το τι έχουν δει τα ματάκια μου μέσα στα λεωφορεία θα μου έπαιρνε μια τριλογία βιβλίων για να την εξιστορήσω. Θα προσπαθήσω λοιπόν να  γράψω κάποιες μικρές συμβουλές σε όλους τους ενοχλητικούς και αναίσχυντους τύπους ανθρώπων που κάθε μέρα μου χαλάνε το Τσι. ( το παρών κείμενο γράφτηκε μέσα σε αστικό σε ώρα αιχμής οπότε μην κρίνετε το μίσος του συγγραφέα)

1. Είσαι χοντρός. Έχεις κλείσει το διάδρομο, έχεις πιάσει δυο καθίσματα με τον κώλο σου και γενικά έχεις διαταράξει την ψυχική μου ηρεμία. Πριν ξανασκεφτείς να ανεβείς σε αστικό χασέ καλύτερα κάνα κιλάκι. Δεν είμαι ρατσιστής απέναντι σου άλλα όταν πρέπει να γίνω ψηφιδωτό στο τζάμι για να χωρέσω δίπλα σου θέλω να σου ρίξω κλωτσιά στην κωλάρα και για συγγνώμη να σου βγάλω ετήσια κάρτα σε γυμναστήριο.

2. Μην προσπαθείς να μου πιάσεις κουβέντα. Όταν έχω πέσει σαν πτώμα στο διπλανό παράθυρο, όταν τα μάτια μου είναι πιο κόκκινα και από τα πρεζάκια στην καμάρα και όταν η μουσική που ακούγετε από τα ακουστικά μου ξεπερνά τα δέκα χιλιάδες Decibel, μάλλον δεν θα έχω όρεξη να ακούσω για τον εγγονό σου που πέρασε στο πανεπιστήμιο ή πόσο έχουν ανέβει οι πατάτες στην λαϊκή. Εξαιρούνται όσες κοπελιές είναι μόνες και θέλουν να τις κάνω παιδί στα πίσω καθίσματα.

3. Μην μου λες πως η θέση ‘’είναι πιασμένη’’. Δεν είμαστε ούτε στο κρατικό θέατρο, ούτε στα ster cinemas. Άσε με να κάτσω ήσυχα για να μην έχουμε κανένα ατύχημα.

4. Μην ζητάς να σου δώσω την θέση μου. Εκτός και αν είσαι γιαγιά/παππούς 800 χρονών με διπλό εγκεφαλικό και μπαι-πας δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου ζητάς να σηκωθώ. Εκτός ότι συνήθως υπάρχουν κ άλλες θέσεις κενές αλλά εσύ είσαι ένα καθίκι που έχει βάλει στόχο την δικιά μου καρέκλα, πληρώνω το ίδιο εισιτήριο με σένα πράγμα που μου δίνει και τα ίδια δικαιώματα στις υπηρεσίες.

5. Μην αγκαλιάζεις τον στύλο μπροστά στην είσοδο. Έχω να κατέβω σε μια στάση και δεν ξέρω παρκούρ. Ξέρω πόσο σου αρέσει να τρίβεσαι σαν γάτης πάνω στο κίτρινο σίδερο αλλά αν δεν φύγεις να κατέβω θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα.

6. Μην μου πουλάς σκατολοϊδια. Δεν είμαστε ούτε στο Μπιτ-Παζάρ ούτε στο πανηγύρι της αγίας αιμορροΐδας. Έχω ήδη ξοδέψει τα τελευταία μου 50λεπτα για το εισιτήριο και δεν έχω όρεξη να αγοράσω τρεις στυλούς για ενάμιση ευρώ γιατί το παιδάκι σου δεν έχει νωτιαίο μυελό.

7. Βαλε hands-free. Ξέρω πόσο γουστάρεις να δείχνεις στον κόσμο ότι ακούς Justin Βibber και Βασίλη Καρρά αλλά αν δεν χαμηλώσεις αυτό το έκτρωμα που με αναγκάζεις να ακούω θα σου ταΐσω το κινητό και θα σε χώσω κάτω από τις ρόδες.

8. Μην προσπαθείς να χωθείς σε γεμάτο αστικό. Κλασικό τροπάριο στο 78Ν. Εκεί που είσαι σαν γιαπωνέζος σε ηλεκτρικό σε ώρα αιχμής τσουπ μπαίνει ο μαλάκας και φωνάζει ‘’άντε ρε παιδιά να χωρέσουμε λίγο’’ και βρίσκεσαι εσύ σε κατάσταση λιποθυμίας από την αμασχάλη του μπροστινού που είναι μέσα στα μούτρα σου και δεν μπορείς να κουνηθείς. Ελπίζω στην επόμενη διαδρομή να πιαστεί το κεφάλι σου στην πόρτα και ο οδηγός να έχει βαρηκοΐα.

9. Σταμάτα να ρωτάς πως ‘’βγαίνει το εισιτήριο’’. Πατάς κουμπάκι à βάζεις ψιλά à παίρνεις το εισιτήριο. Το κατάλαβες η θες κλωτσιά στα μπαλάκια για να το εμπεδώσεις?

10. Κάνε μπάνιο. Δεν με νοιάζει αν τελείωσε το σαμπουάν σπίτι σου αν δεν κάνει να βρέξεις τις καινούργιες σου τζίβες. Έχω μπει σε λεωφορείο όχι σε θάλαμο αερίων στα Άουσβιτς.

ΥΓ.  Έχω μπει και εγώ σε γεμάτο 78Ν οπότε ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τον κακόμοιρο που αναγκάστηκε να περάσει την διαδρομή με μια μασχάλη στην μάπα J

Written by D@nny